Bij het ontstaan van de eerste steden in Mesopotamië (land tussen Tigris en Eufraat) groeide de noodzaak om allerlei praktische zaken te kunnen bijhouden zoals het aantal zakken graan, het tellen van de veestapel,... Hiervoor gebruikten ze kleine tekeningetjes, pictogrammen.
De Summeriërs ontwikkelden tussen 3300 v.Chr. en 2900 v.Chr. uit dit pictografisch geschrift het spijkerschrift. Met een rietstengel maakten ze inkepingen en lijntjes in een kleitablet zodat een teken ontstond dat op een spijker lijkt.
Voor de Feniciërs, een handelsvolk dat leefde rond de Middellandse Zee, was het snel en eenvoudig kunnen noteren van handelswaar erg belangrijk. Ze vereenvoudigden het spijkerschrift, zodat er een fonetisch alfabet ontstond. Elke klank werd steeds door hetzelfde teken aangeduid. Het geschrift bestond uit 22 lettertekens en moest om elke regel van links naar rechts en van rechts naar links gelezen worden (zoals een os ploegt).
De Grieken baseerden hun alfabet op dit schrift.
De Romeinen namen de letters en de schrijfwijze van de Grieken over en wij van de Romeinen.
Wist je dat...
... de letter ‘A' al heel oud is? Hij ontstond ongeveer 3.500 jaar geleden in het Midden-Oosten. Een rund (of ‘alef ') was een heel belangrijk dier in de samenleving. Een teken van een runderhoofd werd daarom het eerste teken in hun schrift.
De Feniciërs namen de ‘alef ' over, maar kantelden hem en gebruikten hem als medeklinker; de ‘a' klonk als een soort keelklank.
Na hen namen de Grieken de letter over en bij hen werd het wel een klinker die ze ‘alfa' doopten.
Bij de Romeinen werd de Griekse ‘alfa' overgenomen als klinker en kreeg ze de vorm zoals wij die vandaag kennen.
